Tatizo la dunia ya sasa si umaskini

Julian Msacky

AKIZUNGUMZA na viongozi wa Kanisa la Mary-Knoll nchini Marekani mwaka 1970, Mwalimu Julius Nyerere alitoa hotuba yenye msisimko.

Aliwaambia kuwa tatizo la dunia ya leo si umaskini bali mgawanyo mbaya (usio na haki) wa rasilimali za nchi. 

Wakiwa wamemkazia macho, Nyerere aliendelea kusisitiza kuwa hali hiyo imesababisha matabaka kati ya walio nacho na wasio nacho.

Mwalimu alikuwa sahihi. Leo hii mgawanyo mbaya wa rasilimali za nchi umesababisha wenye fedha waendelee kuwa matajiri na maskini waendelee kuzama kwenye umaskini.

Hii ni kwa sababu ya mgawanyo mbaya wa rasilimali za nchi kutumiwa na kikundi kidogo cha watu wenye meno makali kama msumeno kwa ajili ya maslahi yao na familia zao.

Angalia namna ambavyo Afrika ni tajiri wa rasilimali lakini watu wake wanaendelea kunuka umaskini kana kwamba nchi zao hazina kitu.

Wakati watu wao wakitaabika kwa umaskini, wao wanazidi kuishi maisha ya anasa wakijenga majumba ya kifahari.

Mgawanyo huu mbaya umesababisha tajiri na maskini waonekana maadui kwa sababu upande mmoja unaishi kwa jasho la wengine.

Katika mazingira ya aina hii ni vigumu kusema haki inazingatiwa. Ni vigumu wananchi kufurahia maisha yao kwa sababu wengi wamepigika.

Ili jamii iendelee kuishi kwa amani na upendo ni lazima viongozi wetu wahakikishe kuna mgawanyo mzuri wa rasilimali za nchi.

Kwa kufanya hivyo tutaepuka migogoro mingi ambayo imesababisha Afrika iendelee kugubikwa na mizozo isiyoishi kwa watu kukosa haki.

Ni ukweli usiopingika kuwa vikundi vya kihalifu (kigaidi) vinaibuka kwa sababu ya mgawanyo mbaya wa keki ya nchi. Nani anabisha?

Vijana wakiangalia namna watawala wanavyoishi kana kwamba wapo peponi wanachukia. 

Wakiangalia namna wasivyo na ajira, lakini kikundi kidogo kinaishi kwa matanuzi lazima wanune.

Hadi hapo viongozi watakapozingatia mgawanyo mzuri wa rasilimali za nchi kwa wananchi wao ndipo amani ya kweli itajengea.

Tofauti na hapo viongozi hawataongoza kwa amani. Wataona uongozi ni mzigo kwa sababu ya kuwapo pengo kubwa kati ya maskini na matajiri.

Ni muda muafaka sasa kwa viongozi wetu kuangalia namna ya kuondoa tofauti za vipato zilizopo kati ya mtu na mtu ili kila mmoja aweze kunufaika na utajiri uliopo katika nchi husika.

Kama Afrika imezungukwa na utajiri wa kila aina ni lazima tujiulize ni kwa nini wananchi wanazidi kuishi maisha ya shida? Je, wanastahili kuishi hivyo?

Ni kwa nini pale penye utajiri watu waishi maisha ya hohe hahe, lakini nchi ambazo hazina utajiri wa aina hiyo raia wao waishe maisha kama ya mfalme?

Inasikitisha kuona madini ya almasi, dhahabu, tanzanite na mengine mengi ambayo yapo Afrika yameshindwa kutumiwa kuondoa watu wao katika umaskini.

Wakati wananchi wakishindwa kabisa kunufaika na utajiri huo, viongozi wao wanatajirika kwa pupa na kuzua maswali mengi kuliko majibu.

Wote ni mashahidi kwamba viongozi wetu wanapoingia madarakani wanakuwa hawana hili wale lile, lakini ndani ya kipindi kifupi wanakuwa matajiri ghafla. Wanaupata wapi?

Hali hiyo ndiyo iliyomshtua mwandishi Tonn Burgis katika kitabu chake cha “The Looting Machine” akishangaa namna Afrika inapozidi kufukarika wakati ina utajiri wa kila aina.

“Ni kwa nini bara hili ni maskini wakati limesheheni utajiri wa kina aina,” anasema Burgis katika kitabu hicho cha mtambo wa uporaji. 

Anachosema Burgis ni kwamba ni aibu Afrika kuwa maskini kwa sababu ina kila kitu cha kuifanya iwe tajiri.

Swali ni je, viongozi wetu wanafahamu ni wapi tulipokwama? Wanajua njia ya kutuondoa hapo wakati wamefunga fungate na mataifa ambayo yana mitambo ya uporaji?

Nani wa kuwaokoa Waafrika wasiendee kuzama kwenye umaskini? Ni kiongozi gani mwenye ujasiri wa kusimamia mgawanyo sawa wa utajiri uliopo ili ulete neema kwa wote badala ya laana?

Kusema kweli wanahitajika viongozi wenye sauti na ujasiri wa kusema imetosha kwa maana ya kutuondoa kwenye utumwa wa umaskini. 

Tunataka tuone mgawanyo huo ukiwa sawa ili kwamba tunapoaambiwa uchumi umekua uonekana kwa wananchi na si kwa maneno.

Tunapoambiwa tumedhibiti utoroshaji wa mali za nchi, faida yake ionekana kwa wananchi. 

Tunapoambiwa makusanyo ya kodi yameongezeka maradufu gharama za maisha zipungue badala ya kuendelea kupaa.

Kinyume chake tunarudi kule kule alikosema Mwalimu Nyerere kuwa tatizo la dunia ya sasa si umaskini bali mgawanyo mbaya wa utajiri wetu.

Ni kwa msingi huo dunia yetu imekuwa si mahali salama pa kuishi kwa sababu haki za watu zinakandamizwa na kuporwa hata kile kidogo walichonacho.

   

Author: Unknown

SHARE

• Share
• Tweet
• Share
• Pin
• Share

«

Next

Newer Post

»

Previous

Older Post